Για μια ακόμη χρονιά οι αγρότες όλης της χώρας, έχουν κινητοποιηθεί και βρίσκονται στους δρόμους, διεκδικώντας την επίλυση αιτημάτων. Δεν θα σταθώ στο δίκαιο ή άδικο αυτών των αιτημάτων. Θα σταθώ όμως και θα σχολιάσω την, για μια ακόμη φορά, απουσία αγροτικής πολιτικής εκ μέρους της κυβέρνησης.
Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Διαιωνίζεται εδώ και χρόνια, εξ αιτίας τηςέλλειψης πολιτικής βούλησης, όλων των κυβερνήσεων, να χαράξουν και κυρίως να εφαρμόσουν αγροτική πολιτική. Διαιωνίζεται εδώ και χρόνια από την επιθυμία της κάθε κυβέρνησης να χαϊδεύει τα αυτιά των αγροτών, με τιμές προστασίας, αποσύρσεις, ενισχύσεις, επιδοτήσεις, για να μαζεύει ψήφους και να μην θέλει να λάβει μέτρα και αποφάσεις,...
που θα θέσουν την αγροτική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, προσαρμοσμένη στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας και του ανταγωνισμού.
Αντί η κυβέρνηση να μπει μπροστά και να χαράξει αγροτική πολιτική, δίνοντας κατευθύνσεις και ενισχύοντας αυτές τις κατευθύνσεις, με τη δημιουργία δομών και υποδομών, παραμένει άπραγη, απαθής και μη μπορώντας ή μη θέλοντας να ελέγξει τις αυθαιρεσίες, τις προχειρότητες και τους κινδύνους, που ενέχει η σημερινή κατάσταση, όπου καθένας κάνει ότι θέλει και κυρίως, όπου τον καθοδηγούν τα κάθε είδους συμφέροντα.
Δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά οι αγαπητοί υπουργοί μας. Μια βόλτα στην γειτονική Τουρκία θα τους άνοιγε τα μάτια για το τι πρέπει να κάνουν και τι πολιτική να εφαρμόσουν. Μια βόλτα στον ανερχόμενο γίγαντα της αγροτικής ανάπτυξης, με τις οργανωμένες και καθετοποιημένες δομές και ανταγωνιστικές παραγωγές, που κατακλύζουν τις αγορές της Ευρώπης εκτοπίζοντας παραδοσιακές αγροτικές δυνάμεις. Όχι ότι δεν τα γνωρίζουν αυτά οι υπουργοί μας. Τα γνωρίζουν και πολύ καλά μάλιστα. Απλά δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες και να έλθουν σε ρήξη με κατεστημένα και νοοτροπίες ετών. Δεν θέλουν να έλθουν σε ρήξη με την κομματική τους πελατεία, η οποία τους συντηρεί εδώ και χρόνια στην εξουσία.
Αλήθεια,
Ποιοι χαράζουν σήμερα την αγροτική πολιτική της χώρας;
Ποιοι καθορίζουν το που και ποιες παραγωγές θα προωθηθούν και θα ενισχυθούν;
Ποιοι καθορίζουν τις συνθήκες αξιοποίησης της αγροτικής γης;
Ποιοι καθορίζουν και διασφαλίζουν την αξιοποίηση των νερών;
Ποιοι ελέγχουν όλα αυτά;
Σίγουρα όχι η κυβέρνηση.
Έχουμε φθάσει στο σημείο την αγροτική παραγωγή να την καθορίζουν και να την ελέγχουν τα οργανωμένα συμφέροντα, οι εισαγωγείς πολλαπλασιαστικού υλικού, οι εισαγωγείς λιπασμάτων και οι εισαγωγείς μηχανημάτων.
Αντί η αγροτική πολιτική να σχεδιάζεται από εμπειρογνώμονες και ειδικούς, «σχεδιάζεται» από πολιτικά κέντρα αποφάσεων.
Αντί να ασχολούμαστε, να στηρίζουμε και να προωθούμε δοκιμασμένες ελληνικές παραγωγές, ασχολούμαστε με εισαγόμενες, αμφίβολης απόδοσης καλλιέργειες, μόνο και μόνο επειδή κάποια συμφέροντα τις διαφημίζουν και τις προωθούν.
Αντί να επιδοτούμε, την παραγωγικότητα, την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα, φθάσαμε στο σημείο να ισοπεδώνουμε και να εξοντώνουμε τους σωστούς παραγωγούς, εξομοιώνοντάς τους με τους αντιπαραγωγικούς, προσφέροντάς και στους δυο τις ίδιες παροχές και ενισχύσεις.
Αντί να προωθούμε και να ενισχύουμε την ομαδική δράση, διαιωνίζουμε την πολυδιάσπαση του αγροτικού κλήρου και την κατά βούληση παραγωγή.
Αντί να προωθούμε και να ενισχύουμε την πλήρη αγροτική απασχόληση, ενισχύουμε την μερική και συμπληρωματική απασχόληση.
Σε ότι αφορά την πολυδιαφημισμένη Αγροτική Επιχειρηματικότητα, οι πάντες λειτουργούν με όρους δεκαετίας του ’50 και του ’60, αγνοώντας βασικές αρχές σύγχρονης επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης. Φθάσαμε στο σημείο να μιλάνε όλοι για αγροτική επιχειρηματικότητα, χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς είναι η επιχειρηματικότητα και πως να την προσεγγίσουν. Φθάσαμε στο σημείο όλοι να μιλούν για νέες καλλιέργειες, χωρίς να έχουν κάνει πρώτα έρευνα αγοράς και έρευνα κόστους.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η συνέχιση της ύπαρξης μη αποδοτικών εκμεταλλεύσεων, η μειωμένη παραγωγή, η μειωμένη ποιότητα και η μειωμένη ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων, τα οποία δεν μπορούν να βγουν έξω από τα σύνορα της χώρας.
Η διαιώνιση αυτής της κατάστασης υποβαθμίζει συνεχώς την αγροτική και κατά συνέπεια την ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση των εισοδημάτων. Οι ελάχιστες σοβαρές προσπάθειες που παρατηρούνται και οι οποίες αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό, οφείλονται περισσότερο στο επιχειρηματικό πνεύμα και τις πρωτοβουλίες κάποιων μεμονωμένων παραγωγών, παρά στην ύπαρξη υπεύθυνης αγροτικής πολιτικής. Ωστόσο, είναι πολύ λίγες, σε σχέση με τις τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής γης και κυρίως του ανθρώπινου δυναμικού.
Νέστορας Ι. Κολοβός
- Engineering Geologist Μ.Sc.
- Διδάκτωρ Γεωλογίας Α.Π.Θ.
- Μέλος ΓΕΩΤΕΕ
- Πτυχιούχος Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχειρήσεων
- Σύμβουλος Επιχειρηματικότητας & Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού
- Life and Business Coach
- www.expertsacademy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου