Μνημονιακή ψήφος… τώρα δε γίνεται τίποτα;

Του Σιόγκα Γ. Θεόδωρου

Καλά είναι τα συλλαλητήρια και οι αντιδράσεις, καλές και οι φωνές διαμαρτυρίας, ως μέσo εκδήλωσης των φρονημάτων. Με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο και υπέρμαχο. Ο προβληματισμός μου όμως έχει να κάνει με το γιατί γίνονται.

Από τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων, υπάρχουν συγκεκριμένοι οικονομικοί στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν για να διορθωθεί υποτίθεται το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, ή όχι; Πως αλλιώς θα επιτευχθούν αν όχι με υποβαθμίσεις, κλεισίματα και καταργήσεις;

Είναι δυνατόν και να επιτυγχάνουμε στόχους και να συνεχίσει να λειτουργεί ΤΕΙ ή Πανεπιστήμιο σε κάθε πόλη και χωριό; Είναι δυνατόν να επιτυγχάνουμε στόχους και ταυτόχρονα να υπάρχει νοσοκομείο σε κάθε πόλη; Γίνεται να επιτυγχάνουμε στόχους και παράλληλα να συντηρούμε παντού Δ.Ο.Υ. Γυμνάσια, Λύκεια, Γήπεδα, κοινωνικές δομές κλπ. Ασφαλώς και όχι. Άρα κάποιοι πρέπει να ματώσουν. Δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό; Σήμερα είναι η Πτολεμαΐδα, αύριο η Κοζάνη, μεθαύριο το Μεσολόγγι και ούτω καθ’ εξής. Σε κάθε περίπτωση κάποια πόλη θα ματώσει. Ίσως και όλες!

Πρόκειται ποτέ να σταματήσει αυτή η κατρακύλα, πριν να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που μέσω μνημονίων έχουν τεθεί; Σαφέστατα και όχι! Θα αναρωτηθεί τότε κάποιος τι θα έχει απομείνει μετά; Απρόβλεπτο, απροσδιόριστο και ίσως τρομακτικό. Θα δούμε… από την τηλεόραση …

Σωστά λοιπόν αντιδρούμε για την υποβάθμιση της πόλης. Με κάνει όμως να αναρωτιέμαι, τι διαφορά έχει να ματώσει μία πόλη περισσότερο ή λιγότερο από κάποια άλλη, με το να ματώνει κάποια κοινωνική ομάδα περισσότερο ή λιγότερο από κάποια άλλη ομάδα, αφού έτσι κι αλλιώς το ζητούμενο και των δύο περιπτώσεων είναι να επιτευχθούν οι οικονομικοί στόχοι.

Πολλοί συμπολίτες μας διαφόρων κοινωνικών ομάδων, την τελευταία τριετία λόγω της εφαρμοζόμενης πολιτικής βρέθηκαν άνεργοι, ανασφάλιστοι, επαίτες, σκουπιδο-φάγοι, ρακοσυλλέκτες, υπερχρεωμένοι. Φυσικά ούτε αυτό πρόκειται να σταματήσει ποτέ, μέχρι να επιτευχθούν οι οικονομικοί στόχοι. Σήμερα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που υποφέρουν, αύριο οι καταστηματάρχες, μετά οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, στη συνέχεια οι δανειολήπτες, μετά οι καταθέτες και πάει λέγοντας.    

Δεν έγινε όμως κάποιο συλλαλητήριο υποστήριξης εκείνων που υποφέρουν. Δεν έγινε κάποιο συλλαλητήριο ώστε να αποτραπεί η ανθρώπινη δυστυχία. Κάθε μέρα ανακοινώνονται τα μύρια όσα. Κόσμος γύρω μας αυτοκτονεί. Πραγματικά τρομάζει ο μέσος νους με την αρρωστημένη ευφυΐα και την εφευρετικότητα του οικονομικού επιτελείου, αλλά συλλαλητήριο ΟΥΔΕΝ!

Αυτό που λέω είναι ότι δεν μας φταίει η υποβάθμιση της πόλης ή της κοινωνικής ομάδας ανεξαρτήτως του τι προγραμματίζεται να συμβεί στο σύνολο της Ελληνικής Πολιτείας και των δομών της. Αυτό που πρέπει να μας φταίει είναι το μέσο και η πολιτική που οδηγεί στα παραπάνω.

Υποκρίνεσαι δηλαδή όταν λες, στηρίζω την πολιτική γιατί πρέπει να διορθωθούν τα δημοσιονομικά της χώρας, κάντε περικοπές μισθών αλλά μην αγγίξετε την πόλη μου. Δεν γίνεται επίσης να λες, να βελτιωθούν οι οικονομικοί δείκτες σφάζοντας την Πτολεμαΐδα για παράδειγμα, αλλά αφήστε ήσυχο το μισθό, τη θέση ή τις καταθέσεις μου. Αυτά είναι αλληλένδετα. Και τα δύο είναι τα αποτελέσματα εφαρμογής της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΔΗΓΟΥ.

Τελικά οι αντιδράσεις μας πρέπει να στοχεύουν στη διόρθωση της αιτίας του κακού και όχι των αποτελεσμάτων της δράσης του. Μπορούν και πρέπει δηλαδή να διοργανωθούν συλλαλητήρια σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ο κόσμος πάντως, καθώς έδειξε και το συλλαλητήριο της Πτολεμαΐδας, είναι έτοιμος για δράση και συμμετοχή.

Θεόδωρος Γ. Σιόγκας

Αντιπρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Ν. Κοζάνης

Μέλος Δ.Ε. ΓΕΩΤ.Ε.Ε./Π.Δ.Μ.